Rozdział XXXV

Jeszcze chwilę… jeszcze sekundkę, niech otworzy szerzej i…

- Souji! - wrzasnąłem, w ostatniej chwili łapiąc pion I hamując doniczkę. - Souji… - powtórzyłem, niemalże na skraju łez.

- Ja - przytaknął mężczyzna, kiwając zdawkowo głową i zerkając niepewnie na wygaszony korytarz za mną. - A co, czekałeś na jakiegoś innego kochanka?

- Co?! Nie, ja…! - rzuciłem się mężczyźnie na szyję i wtulając w jego odsłoniętą szyję. Nawet do końca nie wiedziałem, kiedy i gdzie pozbyłem się tego nieszczęsnego habazia.  Poczułem, jak mężczyzna pode mną momentalnie zesztywniał, ale po chwili rozluźnił się,  po czym przyciągnął mnie do siebie jeszcze bardziej.

- Już, już - wymruczał wprost do ucha tym swoim niskim, chropowatym głosem. - Wiem, że się spóźniłem. Musiałem wykonać na bieżąco drobną poprawkę i nie popatrzyłem na zegarek. No, już, mój mały lisku.

- Cholera, Souji, ja już myślałem, że cię… - wystękałem, zaciskając pięść na koszuli mężczyzny. Spokojna, nieco słodkawa woń piżma wymieszona z zapachem ukochanego działała lepiej od najmocniejszych środków uspokajających.

- Ty też nie dzwoniłeś, mój mały lisku - stwierdził spokojnie Soujirou, sięgając do włącznika światła i zamykając wreszcie za sobą drzwi.

- Gdybyś widział tyle, co ja, też byś się dwa razy zastanowił przed dzwonieniem do kogoś o nieznanym położeniu - wymruczałem wymijająco. Szczerze mówiąc, przez cały ten czas nawet nie przyszło mi do głowy, żeby spróbować samemu się dodzwonić do Soujirou. - Musisz jutro prowadzić? - szybko zmieniłem temat, ciągnąć mężczyznę za sobą do salonu. To tam się wszystko zaczęło i tam się powinno skończyć. A pod hasłem „wszystko” myślałem zarówno o naszym pierwszym spotkaniu, jak i oficjalnym wytoczeniu mi wojny przez matkę.

Soujirou zamruczał przecząco w odpowiedzi i przystawiwszy sobie moją dłoń do ust, pocałował ją delikatnie.

- Jak obiecywałem, jestem tylko i wyłącznie do twojej dyspozycji przez co najmniej dwa dni - stwierdził uwodzicielskim głosem, a pode mną się kolana ugięły. Tak cholernie mi brakowało przez ostatnie dni tego Soujirou-casanovy. Nie byłem pewny, czy Daniel rozmawiał już z Soujirou, ale jeśli aktor przyjąłby propozycję i wyjechalibyśmy do Włoch, do tych wszystkich „liberalnych” kobiet… Teraz już byłem pewny, że w razie najgorszego niech się wali cały świat, ale nie wypuszczę mężczyzny samego. Ale o tym jednym powodzie Soujirou oczywiście niekoniecznie powinien się dowiedzieć.

- I innej odpowiedzi nie przyjmuję  - odparłem, wysuwając dłoń spomiędzy palców kochanka i głaszcząc jego policzek wierzchem dłoni. - W razie problemów wepchnij Xiaogou pierwszej napotkanej osobie, teraz jest MOJA kolej.

- Czyżbyś znowu był zazdrosny? - mężczyzna zachichotał, odkładając torbę i kurtkę na fotel. - Myślałem, że już ci przeszło.

- Oczywiście, że nie jestem zazdrosny - prychnąłem, udając obrażonego w bardzo teatralny sposób. O szczeniaka nie.

- Oczywiście, mój mały lisku - Soujirou pocałował mnie przelotnie w żuchwę i oparł się o stojącą za nim kanapę. - A z tym telefonem, to co się stało? - spytał, kiwając głową w stronę lężącego smętnie na podłodze niedobitka.

- Miałem tutaj mały wypadek - rzuciłem wymijająco. - Wolisz białe, czy czerwone wino? Wreszcie na spokojnie mogę się dobrać do barku i nikt mi nie zrzędzi, że to nie dla mnie. Szkoda byłoby tego nie wykorzystać.

- Czerwone. Czerwień zdecydowanie lepiej do ciebie pasuje - stwierdził, a ja skinąłem mu w geście zrozumienia. Byłem prawie pewien, że taki będzie wybór Soujirou, więc zdążyłem już przygotować wcześniej butelkę Rothschilda z 2019 roku. Ojciec zawsze mawiał, że skoro i tak pije alkohol tylko dla smaku, to niech to chociaż ma jakiś smak. A jego poczucie smaku nie schodziło poniżej Grand Cru.

Chwyciłem karafkę ze zdekantowanym już winem za szyjkę w najwęższym miejscu, wyuczonym w laboratorium na chemikaliach ruchem zamieszałem cieczą, żeby odświeżyć ją nieco i nogą otworzyłem sobie drzwi do salonu. Gdy tam wszedłem, Soujirou siedział luźno na kanapie, przeglądając coś na telefonie.

- Ktokolwiek to jest, powiedz mu, że dzisiaj może się wypchać - zażądałem flirciarskim tonem, stawiając na stolę karafkę i dwa kieliszki.

- Przecież mówiłem, że dzisiaj jestem tylko twój - Soujirou pociągnął mnie lekko za włosy w dół i pocałował. Odpowiedziałem mu pomrukiem zadowolonego kota i leniwie odwzajemniłem pocałunek. - Nie upij mnie zbytnio to jutro koło południa się przejedziemy.

- Gdzie? - podciągnąłem się na oparciu kanapy i zjechałem po drugiej stronie, wprost na kolana Soujirou. - Bo dalekich wycieczek nie radziłbym ci planować.

- Po twój nowy telefon, skarbie. To chyba oczywiste, prawda? W końcu jakoś muszę się do ciebie dodzwonić, jak już mi wyjedziesz do tych Włoch.

- O, rozmawiałeś już z Danielem - wymruczałem i z aprobatą nadstawiłem się kochankowi, gdy zaczął całować mój odsłonięty obojczyk. - Chwila, jak to: „wyjedziesz”? A ty?

- Z Danielem? O czym ty mówisz? - Soujirou popatrzył na mnie z niekłamanym niezrozumieniem. - Rozmawiałem dzisiaj z Tarnee i mówił, że wybierasz się za jakiś czas do Włoch. Myślałem, że to jakiś twój wyjazd w sprawie Genusmuto.

- Nicholas ci tak powiedział? - westchnąłem ciężko. No to nam się piękny głuchy telefon zaczynał robić… - Byłem z Lillym na kolacji wczoraj, nie? No właśnie. Lilly mnie spytał, czy nie jesteś zajęty w najbliższym czasie, bo po tej waszej premierze Daniel wyjeżdża do Włoch reżyserować sztukę. Co to miało być… „Sige personaggi” Pirandella bodajże. Daniel podobno chce cię obsadzić jako ktoś tam i Lilly myślał, że gdybyś przyjął angaż, pojechałbym razem z tobą. Wiesz, włoskie słoneczko, włoskie krajobrazy, włoska miłość i inne takie.

- Taaaa - wymruczał uwodzicielsko Soujirou tuż przy mojej skórze, zsuwając rękę na moje udo pod materiał krótkiego kimona, które używałem jako „elegantszego” szlafroka. - I jeszcze mi powiedz, że twoim marzeniem od dziecka było pozwiedzać Rzym.

- Z tobą zawsze. Mogę robić za przewodnika - dodałem z uśmiechem, obejmując mężczyznę za szyję. Gdy zauważyłem na sobie pytające spojrzenie kochanka, roześmiałem się. - Za dzieciaka byłem ładnych parę razy we Włoszech. A potem jeszcze kilka razy w sprawach mafii. No i mam niezłe kontakty jeśli chodzi o mafię sycylijską.

- To ostatnie mogłeś już sobie odpuścić, wiesz? - prychnął, podrzucając mnie delikatnie na kolanach, żebym lepiej się ułożył na nich.

- Ależ to ważne. Z tego, co wiem, to niezłe bagno sobie tam w Europie z tymi arabami ułożyli - wzruszyłem ramionami, rozsuwając szerzej nogi. Powoli zaczynałem się już niecierpliwić, że Soujirou tak odwleka poważniejsze pieszczoty. - Dobre kontakty z mafią są tam lepszym gwarantem bezpieczeństwa niż kordon wojska. Chyba oboje wolimy cię w jednym kawałku, prawda? - sięgnąłem do jego koszuli i bez zastanowienia odpiąłem pierwsze dwa guziki.

- Nie spieszy ci się zbytnio, co? - mężczyzna przytrzymał moją rękę, głaszcząc ją kciukiem. - Noc jeszcze młoda, mój mały lisku.

- Wiem. Ale nie kochaliśmy się już od kilku tygodni - stwierdziłem z wyrzutem. Uwielbiałem długie przekomarzanki z Soujirou, ale teraz nie myślałem już o niczym innym, jak po prostu rozłożyć przed nim nogi i poczuć w sobie jego członka. - Chcę cię poczuć w sobie, Souji - wymruczałem mu prosto do ucha i pociągnąłem za nie. - Teraz.

- Jak dziecko - zaśmiał się mężczyzna i przewrócił mnie na plecy, przygważdżając do kanapy. Sięgnął moich ust, a ja, nie myśląc nawet, co robię, odwzajemniłem pocałunek i przyciągnąłem go do siebie nogami.

Z ust wyrwał mi się pomruk zadowolenia, gdy Soujirou zaczął całować mnie niżej, w szyję tuż przy uchu, a ręką odgarnął połę rozwiązanego już szlafroka. Czułem, jak mój penis powoli zaczyna sztywnieć. Na moje szczęście pomyślałem wcześniej o przygotowaniu się na seks, inaczej dostałbym teraz chyba szału, gdybym musiał jeszcze czekać.

- Ta-a. Souji - wymruczałem, wplatając palce dłoni w jego włosy, a drugą ręką sięgając rozporka jego spodni. Po omacku rozpiąłem zamek i wsunąłem rękę w bieliznę kochanka. Niespiesznie zacząłem głaskać jego penisa. Czułem, jak mężczyzna pod wpływem mojego dotyku jest coraz bardziej podniecony. - Tęskniłem za tobą.

- Ja też, mój mały lisku - mężczyzna na chwilę odsunął się od mojego obojczyka, żeby spojrzeć mi prosto w oczy. - Nawet nie wiesz, jak bardzo - wyszeptał mi prosto w ucho. - Dzisiaj bez furrystycznych dodatków?

- Jeśli tylko chcesz… - zaplotłem nogi na torsie mężczyzny tak, by zwinnym ruchem nauczonym przez Dmitriego przewrócić mężczyznę na plecy i usiąść na jego udach. Czasami jednak te jego treningi się przydawały. Wysunąłem lisi ogon i uszy i zastrzygłem nimi. - Mogę? - spytałem, sugestywnie przejeżdżając palcem wzdłuż jego sztywnego członka i oblizałem usta.

- Tak bez przygotowania? - mężczyzna sięgnął mojego policzka i pogłaskał go z czułością. - Chyba nie chcesz mi powiedzieć, że uzupełniałeś braki z kimś innym.

- Oczywiście, że nie! - prychnąłem. Ta uwaga ubodła mnie do żywego. Nawet bym nie pomyślał, że mężczyzna może posądzić mnie o zdradę. A już zwłaszcza w takiej sytuacji. Czułem, że do oczy napływają mi łzy, zupełnie jak kobiecie. - Nie wierzę, że mogłeś pomyśleć, że…

- Już, już - Soujirou pociągnął mnie w dół do siebie i przytulił mocno. - To miał być tylko żart, ale mi nie wyszedł. Przepraszam, kochanie. Naprawdę, przepraszam. Hei? - Soujirou uniósł delikatnie mój podbródek i popatrzył mi w oczy. Pierwsze niedowierzanie i panikę zastąpiła wściekłość.

- Jesteś okropny - wydusiłem w końcu z siebie.

- Wiem, mój mały lisku. Przepraszam - poczułem delikatny pocałunek na włosach. Wtuliłem się mocno w szeroką pierś Soujirou, starając uspokoić. Mimo wszystko, nie potrafiłem długo gniewać się na kochanka.

Poczułem, że dłoń Soujirou spoczęła najpierw na mojej talii, a potem powoli zaczęła się zsuwać na pośladki.

- Souji - wymruczałem, ale nie zaprotestowałem. Postanowiłem póki co za wszelką cenę powstrzymać się od jakiegokolwiek ruchu i zobaczyć, co zrobi mężczyzna.

- Masz pod ręką coś wilgotnego, czy znowu lejemy wino? - spytał Soujirou, sugestywnie masując mój pośladek. Musiałem walczyć ze sobą z całych sił, żeby nie wypiąć się do jego ręki lub jęknąć.

- W kieszeni mam saszetkę z lubrykantem - wyszeptałem w końcu, co chwilę zaciskając zęby, żeby nie stracić kontroli. Wiedziałem, że Soujirou widzi tę moją walkę i świetnie się nią bawi. - Ale możesz go sobie odpuścić. Jestem dużym chłopcem, zająłem się już sobą jak cię nie było.

- Ja bym ci tam do końca nie ufał, skarbie - stwierdził mężczyzna zaczepnie, wsuwając rękę w kieszeń mojego szlafroka, żeby wyjąć niezbyt dużą saszetkę - Przezorny zawsze ubezpieczony - dodał po chwili. W końcu doszukał się saszetki, wyciągnął ja i roztargał rębami. Ze środka wypłynęło nieco półprzezroczystej, lepkiej cieczy o słodkawym zapachu brzoskwini.

Poczułem fale przyjemnego, podniecającego zimna w okolicy odbytu, gdy Soujirou wycisnął lubryka na kilka centymetrów nad moimi pośladkami. Nie powstrzymałem się i sapnąłem z rozkoszą. Mój mężczyzna w absolutnej ciszy rozmasowywał przez chwilę moje wejście, aż w koncu wsunął w nie zimne od lubrykantu dwa palce. Mruknąłem, czując, jak mój penis sztywnieje i zaczynają z niego skapywać pierwsze kropelki preejakulatu.

- Taa-a-ah! - wyjęczałem, sięgając ust Soujirou i nadstawiając się mężczyźnie. - Mhrmmm, tak…

- Rozłóż szerzej nogi - podpowiedział mi mężczyzna. Bezwiednie wykonałem polecenie. - Wsuniesz się na mnie? - spytał niskim głosem, a ja w odpowiedzi tylko zamruczałem cicho.

Uniosłem się nieco, żeby mieć większą kontrolę nad tym, co robię. Chwyciłem nabrzmiałego członka Soujirou i powoli opadłem na niego, wsuwając się niemal aż po nasadę. Aż syknąłem, gdy po raz pierwszy od dłuższego czasu moje ciało przeszedł dreszcz tego tak charakterystycznego bólu.

- Hei, wszystko w porządku? - spytał Souji, a ja popatrzyłem na niego przeszklonymi oczyma.

- Ta… tak… - wystękałem w końcu, oparłem dłonie o podbrzusze mężczyzny i powoli zacząłem się poruszać.

Wreszcie! Wreszcie miałem go tylko dla siebie. Nawet do końca nie kontrolowałem, co robię ani jak długo.

- S-souji? - wydyszałem, starając się złapać oddech. Aż lepiłem się od potu i własnej spermy, ale nie przeszkadzało mi to teraz. Przerzuciłem włosy na jedno ramię, żeby chociaż trochę widzieć swojego próbującego teraz ustabilizować oddech kochanka.

- Tak, mój mały lisku? - Soujirou pogłaskał wierzchem dłoni moją chaotycznie poruszającą się klatkę piersiową. Podniosłem wzrok i zobaczyłem na niego twarzy spełnienie.

- Co ty na to, żebyśmy się tutaj przeprowadzili z powrotem? - spytałem, opierając głowę o jego szeroką klatkę piersiową. - Tak już sami i na stałe.

- Z tobą?  - spytał, a ja kiwnąłem niepewnie głową. - Z tobą mogę mieszkać nawet i w namiocie.